Явуугийн надад үлдээсэн ширэн гэртэй гоёлын хутга, дотуур хантааз, тэхийн дүрс бүхий бариултай тамхины үнсний сав зэрэг түүний эсэн мэнддээ хэрэглэж, гар хүрч байсан дурсгалт зүйл эдүгээ үе үе өнгөрснийг сануулж, нэхэн дурсах бодлын дунд түүний хөрөг дүрийг амилуулан босгодог юм. Тэгээд ч би Явууг зүүдлээд:
Орчлонгийн хамгийн тунгалаг нуурын мэлмэрээ
Отгон тэнгэрийн хараа хүршгүй оргилын цагаан цас
Он дамжсан морин хуурын зовлон жаргал хоршсон аялгуу
Оройн дээд найргийн багш
Ялж төгс нөгчсөн
Явуухулан!
гэж бичсэн юм.
