Он жилийг тооцоо хэмнэлгүй хайнгадуухан элээсээр Чимгээ хорин насныхаа босгон дээр ирлээ. Гэвч баярлавал баярлах юмтай, дурсвал дурсах юмтай, дурсан бодоод харамсаж шаналбал бас ч харамсаж болохоор юмтай, яг л хүний амьдрал шиг амьдрал бүхий арван есөн жил ард нь үлдэж хоцров.
Одоо Чимгээ өөрийгөө хүүхэд гэж эс тооцно.
