Хөтөл дээр гарч ирээд тэмээнээсээ бууж богцтой юм аа задлалаа: Тэр богцон дотор Жанцангийн бурхны авдар дотроо хадгалж байдаг ганц том луугар хонх явсан ажээ. Тэр хонхоо хамгийн сүүлчийн тэмээний хүзүүнээс урт цэнхэр хадагтай уяж өгөөд "За сайн явцгаагаарай! Алтан шар зам чинь өлзийтэй болог!" гэж ерөөв. Ингээд жинчид цааш хөдлөхөд тэр ганцаар хөтөл дээр суусаар хоцорлоо. Жингийн цуваа алс замдаа тууширч, цуурай дуутай том хонх тэмээний алхах хэмээр дүнгэр дангар цохилон одов.
Жинчид эргэж харсаар явлаа. Жанцан тэдний хойноос харуулдсаар хонхон дуу тасартал тэр хөтөл дээр суужээ. Жингийн цуваа холдох тусам жижгэрч хонхон дуу улам улам бүдгэрсээр дуулдахаа болиход эргэн тойрон огт анир чимээгүй айдас хүрмээр нам гүм боллоо.
Жанцан жинчдийн хойноос нойтон сормуустай том хар нүдээр дүрлийтэл ширтсээр хоцорч байгаа хүрэн атныхаа нүд рүү нэг харлаа. Өнө мөнхийг санагдуулан анир чимээгүй дүнсийх ус шиг цэнхэр тэнгэрийн хаяа руу нэг харлаа.
