Зуны эхэн сарын нэг тунгалаг үдэш Сэлэнгэ аймгийн Сүхбаатар хотын цэцэрлэг дотор ногоон модон бандан дээр хоёр залуухан хүүхэн сууж байна. Тэр хоёрын нэг Цээмаа хүүхэн, зааны ясан савх шиг цагаан хуруутай гараараа нуурын ус шиг долгиотсон хар гэзгээ илээд, эрвээхийн далавч шиг эрээн мяндсан алчуураараа янзган нарийхан хүзүүгээ ороогоод, салхинд ганхсан хонгор зул цэцэг шиг гунхалзан сууж байна. Нөгөө хүүхэн Бумаа найз Цээмаагаа харж хааяа инээмсэглэхэд түүний хөөрхөн уруулын цаанаас цав цагаан шүд нь шинэхэн цасан дээр тунгалаг нарны гэрэл туссан юм шиг харагдана. Эрээн мяраан хувцас өмссөн ганган Цээмаагийн дэргэд төв энгийн хувцастай цэвэрхэн бор хүүхэн Бумаагийн сууж байгаа нь тогос шувууны дэргэд хээрийн галуу сууж байгаа юм шиг харагдана.

Хоёр бүсгүйн өмнө зүлгэн дээр тарьсан алаг цэцгүүд зөөлөн салхинд найгаж Цээмаа Бумаа хоёрт баяр хүргэх мэт дохилзож байна. Жаргаж байгаа нар далд орохынхоо өмнө амжиж хоёр бүсгүйг сайн ажиглаж авъя гэсэн юм шиг баруун байшингийн хажуугаар шуналтайгаар шагайна.

Сайхан цэцэрлэгийн дотор муухай хогтой өндөр төмөр сав “Юуг яаж гутаах вэ?” гэсэн юм шиг ёрдойж байна. Түүний хар сүүдэр нар доошлох тутам улам урт болсоор Цээмааг дамжаад Бумаагийн нарийхан шилбэ дээр тусаад нугарч өрөөсөн хөлийг нь бугуйлдаад авсан юм шиг харагдана. Цэцэрлэг дотуур яваа хүмүүсийн нүд хоёр бүсгүйн зүг луужингийн зүү шиг татагдан хандаж байна...