“Нүдээр үзсэн юм үнэн, чихээр сонссон юм худал” гэж ардын цэцэн үг байдаг. Гэвч би нүдээр үзээгүй чихээр сонссон нэгэн явдлыг үнэн гэж бодоод ярих гэж байна.
Манайд Архангайн нэг өвгөн орж ирлээ. Миний хуучин танил Энэбиш гэдэг хүн юм. Би тэр жил энэ өвгөнтэй Архангайд уулзаж танилцаад “Улаанбаатарт очвол манайхаар ороорой” гэсэн юм. Тэгээд Энэбиш гуай хүүхэн хүргэнээ эргэхээр ирээд, далимд нь надтай уулзах гэж манайд ирсэн байна.
Тамхилж, цай ууж, нутаг орны тухай хэдэн үг ярилцаад дараа нь:
— Өнөөх миний захисан бичмэл ном олдож байна уу? гэж би асуулаа. Өвгөн толгойгоо илээд:
— Олдох ч бүр шахаад байна. Арай л гарт орж өгөхгүй байна гэж хариулав. Тэр захисан ном бол “Гэгээн толь” гэдэг нэртэй төвөдийн түүхийн зохиол юм. Энэ номын нэг ховор орчуулга монгол хэлэн дээр байна гэж сураг гараад олдож өгөхгүй байгаа юм. Энэ тухай өвгөн ярьж эхлэхдээ:...
