"Үргэлжлэл бий" гэсэн зар мэт ойлголтын хамт 19 дүгээр зууны үргэлжилсэн үгийн зохиол тасралтгүй цувсан билээ. Үүнд сэтгүүлүүд, долоо хоногийн сонин хэвлэлүүд ч хуудсаа зориулж байлаа. Үргэлжлэлтэй роман ид цэцэглэж байлаа. Бүлэг бүлгээрээ цагаан цаасан дээр хараар шуурхай цувралаар хэвлэгдэж эхлэхэд зохиолынх нь дунд хэсэг дөнгөж бичигдэж, шувтаргын хэсгийг нь бичих бүү хэл төлөвлөн бодож ч амжаагүй байх энүүхэнд. Гэвч улиг болсон аймшгийн үйл явдалт түүх, эсвэл сэтгэл зүрх гижигдсэн янаг тачаангуйн өгүүлэмж бүхий бүтээл уншигчдын сэтгэлийг эзэмдэн атгасаар байсан юм. Диккенсийн олон роман бас л хэсэг хэсгээрээ хэвлэгдсэн. Толстойн "Анна Каренина" ч бас л үргэлжлэлтэй роман байсан. Хараахан нэрд гараагүй байсан Бальзак үргэлжлэл бүхий бөөний бараагаа махран нийлүүлсээр байхдаа уншигчийн сэтгэлийг эзэмдэн барих техникийг улам лавшруулсаар боломжийг нь бараг шавхчих дөхсөн гэдэг. Фонтейний бараг бүх роман эхлээд сонин, сэтгүүл дээр тасралтгүй цувран хэвлэгдсээр байсан бөгөөд "Воссын сонины" эзэн ямар сайндаа "Хорвоогийн зовлон" романы талаар "энэ хормойн донтон, янхнуудын түүх ер дуусахгүй нь ээ" хэмээн бухимдан дуу алдаж байх вэ дээ.

Би хэлэх үгийнхээ учгийг улам лавшруулан мөшгөж, зэрэгцүүлэн зээглээд эхэлчихээсээ өмнө нэгэн зүйлийг дурдмаар байна...