Сүмийг барьж босгосон хүмүүс нь аль насны хөрс шороотой нийлж, энэ сайхан эдийг бодож сэдсэн эрдэмт хүний ухаант тэргүүн, баярлаж догдолж явсан голт зүрх нь бас аль хэдийнээ атга шороо болсон биз ээ. Тэр үл мэдэгдэх уран хүн энэ үлгэрийн орд харш мэт үзэсгэлэн төгс чулуун сүмийг барьж үлдээхдээ чухам юу бодсон бол? Тэнгэр бурхны сүр сүлдийг өргөмжлөө юү, эсвэл нэгэн биеийнхээ ур чадлыг гайхуулах гээ юу? Өөрийгөө гайхуулах гэсэн хүн ингэж олны хөлөөс зугтахгүй, харин ч их замд ойр, эсвэл бүр хот орон газрын хүний нүдэнд амархан тусах хөл ихтэй талбайд барихыг мэрийж таармаар. Тэр хүнд өөр нэг бодол байж дээ. Гоо сайхныг эрхэмлэсэн юм болов уу? Нэг дуу дуулаад өнгөрсөн юм шиг. Сайхан ч дуулжээ. Дуулчхаад яваад өгчээ. Ямар хэрэгтэй юм бол? Тэр хүн өөрөө ч мэдээгүй, сэтгэл зүрхэндээ хөтлөгдөө биз ээ. Ай, хонгор сайхан, эрхэм дотнын хүн минь! Танд юу хэлэхээ ч мэдэхгүй байна. Алаг хорвоогийн аймшигт хав харанхуйд аль хэдийн очсон танд юм хэлээд хэлээд дуулахгүй. Ер нь юу гэж хэлэх бил ээ? За яах вэ, үзэсгэлэнтэй сайхан байна, сэтгэл догдлуулж, нүд баясгаж байна. Ганц үүнд учир нь байгаа юм уу?