Ай дүү нар минь ээ! Та нар миний залуудаа зугаалж баясан цэнгэж жаргав гэж явж байсан байдлыг сонсвол үнэхээр хуучин ертөнцийн бядуу гутамшгийг таних билээ.

Би 21 настайдаа Отгон чавганцын дунд хүүхэн Борлой гэдэгтэй гэмгүй болсон боловч эрх чөлөөгүй бид хоёр яах вэ? арга зүйг олж хүн амьтнаас нуугдан хонь мал дээр уулздаг байв.

Нэг өдөр би Галсан мэйрний хашаан дээр очиж өдөр турш гал тогоо, түлээ аргалаар нь оролдон эцтэл зарагдан ажиллаж байгаад гурван ёотон, нэг хавсай боов, бяцхан зүсэм балингийн гурил олоод түүнийгээ хир тоос болсон бүсэндээ боож хадгалсаар сүүлд Борлойдоо хонин дээр аваачиж өгөөд өвөр дээр нь ширэлдсэн гэзэгтэй толгойгоо тавьж хэвтэж байх тэрхэн цагт эр хүний жаргал эзгүй хээр гэдэг үнэн юм даа гэж санаж байсан билээ. Тэр муу Борлой минь ч гэсэн миний муу бөөстэй толгойг өвөр дээрээ дэрлүүлээд сайртай гараараа хөлстэй нүүрийг минь илж хуурстай гэзэг няслан хиртэй ёотон хүлхэж байхдаа янаг сэтгэл нь өрнөж амраг санаа нь баясаж байсан билээ. Ийм байдлын дотор муу өвгөн ах чинь ертөнцийн улирлыг өнгөрүүлж сохор дүлий мэтээр удаан жилийг зовж барсан билээ гээд урт урт шүүрс алдан байж ярихад тэдгээр залуус өвгөнийг тойрон авч чив чимээгүйгээр бүрэн анхаарлыг дайчлан чагнаж сууцгаав...