Муухай амьтан гараад ирэв. Яана гэж бодож байсан гээ? Түүний алхалтаас байшин барилга тэр аяараа доргино гэж бодож байлаа. Хөшөө баримал шиг тийм том юм чинь мэдээж шүү дээ! Гэтэл тэр муухай амьтан агаарт хөвөх мэт хөнгөн хөдөлж, ямар ч чимээгүй гарч ирлээ. Саяхан хананы цаана байснаа нэг мэдэхэд тасалгааны голд оччихоод нөгөө чийдэн шиг чихээ над руу чиглүүлж байв шүү. Хананд наалдчихсан байсан болохоор ухрах газаргүйдээ мэгдэж байхад тэнүүлч золигийн Корней учиргүй инээж:

— Дайчин Муур минь айх хэрэггүй! Наадах чинь робот! Машин л шүү дээ! гэв.

Ашгүй дээ, машин юм бол ч яах вэ гэж сэтгэл онгойлоо.

— Одоо ийм робот хийхээ больсон гээд Корней нөгөө муухай амьтныхаа тохойг илж, тоосыг нь үлээгээд: — Миний эцэг ийм хүний хамт Яйла, Пандора гарагуудаар явж байсан юм. Драмба чи Пандорыг санаж байгаа биз дээ? гэв.

— За ингээд танилцацгаа. Үүнийг Гаг гэдэг. Тамын орны хүн. Дэлхийд анх удаа ирж байгаа учраас мэдэх юм багатай. Үүний мэдэлд ажиллаарай, гэж Корней хэлэв.

— Гаг, таны мэдэлд ажиллахад бэлэн гэж төмөр хүн бүдүүн дуугаар хүнгэнээд, том гараа таазанд тултал өргөж ёслов.

Ингээд ажил үйлсийн аль аль нь аятайхан төгслөө. Шөнө дүл болж байрныхан нойрссон хойно би нөгөө хонгил руу сэмхэн очоод, математикийн томьёонуудын доор: «Нөхөр минь чи хэн бэ?» гээд бичиж орхив...