Зохиолч: М. Горький
Орчуулагч: Г. Дэлэг
Ангилал: Үлгэр, домог Оросын уран зохиол
Хэвлэлийн газар: Тодорхойгүй
Эмгэн шүүрс алдан ярихаа зогсоход, би түүний амилуулан босгосон хүмүүсийг сэтгэлдээ харвал, өнөөх гал улаан үстэй, сахалтай гуцуул, гансаа зуун, үхэл рүүгээ тайван алхалж явна. Лав юм бүгд дээр хатуу, нямбай тусдаг хүйтэн цэнхэр нүдтэй байсан байх. Хажууд нь прутээс ирсэн хар сахалт загасчин зэрэгцэн, үхэхгүй гэж уйлан, үхлийн өмнө хувхайрсан нүүр дээр нь баясгалант хоёр нүд нь бүдгэрч, нулимсанд норсон сахал нь ярвайсан амны хоёр завжаар эмгэнэлтэй унжжээ. Өнөөх ихэмсэг хөгшин турк, тэр, магад сүжигтэй, харгис байх, дэргэд нь янагийн үнсэлтэд хордсон дорно зүгийн цайвар, хэврэг цэцэг шиг хүү нь гэтэл тэнд өнөөх нэрд дуртай Польш хүн, ёсорхог, хэрцгий, сайхан үгтэй хүйтэн царайтай харагдана... Эд нар цөм зөвхөн сүүтийсэн сүүдэр болж тэдний үнсэж таалж байсан амраг нь одоо миний хажууд амьд боловч, насанд хатан, бие ч үгүй, цус ч үгүй, зүрхэндээ хүсэлгүй, нүдэндээ галгүй бас л бараг сүүдэр болсон байлаа...
