— За хүү минь аав чинь ч тэсэхгүй боллоо. Миний хүү ээж дүү хоёроо тун сайн харж хамгаалж яваарай гэв.
Бямбаа энэ үгийг сонсож царай нь барайн, хоолой нь зангиран өөрийн эрхгүй уйлмаар болж байгаа боловч, шазуураа зуун тэсэж нулимсаа барин гөлөрч аяархан хоолойгоор:
— За гэв.
Нямаа гуай энэ үгийг сонсоод уйлахгүй гэж хичээвч, эх хүний зөөлөн сэтгэлийн шингэн цайлган нулимс хоёр хацрыг нь дагаж түргэн түргэн цувран дуслав.
Занын нүд гэрийн тоононы зүгт эргэлдэн хурцдаж ширүүсэж байгаа догшин салхийг үзэн ядсан мэт хөмсгөө зангидан уруулаа зууж:
— Миний хүү хэчнээн ч ядарч хоосорлоо гэсэн зээрд гүүгээ л битгий худалдаарай. Чи ялихгүй наймаанд дуртай шүү. Эр хүн зорьсондоо, миний хүү... гээд өвгөн Занын үг тасарч, гэрэл бүдэгсэж тэдний зүгт гөлөрч байсан Нямаагийн царай аймшигтайгаар хувиран чарлаж байгаа мэт болоход, солонгорон чарлах өтгөн аккордоор хөгжим гэнэт эхлэн, шуурч байгаа хавсаргын дуутай нийцэн үргэлжлэв...
