— Сайн яваарай. Чи очоод захиа бичнэ шүү гэж Дондог хэлээд алсын замд үдэж байгаа найзыгаа тэврэн үнсэхэд түүний хажууд зогсож байсан залуу бүсгүй Дэлгэрмаа дал мөр лүүгээ сунайтал унжуулсан урт хар гэзгээ хойш нь илж,
— Хишигт та хоёр биднийг хуримдаа урих юм байгаа биз дээ гэхэд,
— Урилгүй яах вэ. Харин та хоёр урилга авчхаад ирэхгүй байв аа. Танай тэндээс хүрээд ирэхэд юухан байх вэ гэж цэнхэр даавуу костюмын энгэрт улсын сүлд гялалзсан алтан өлзий утсан тэмдэг хадсан Хөхдэйн хэлэхэд Дэлгэрмаа нүүр дүүрэн инээмсэглэж,
— Очно, очих очихдоо хамгийн дотнын, хамгийн хүндтэй зочин чинь болно, тийм ээ, Дондог оо? гэхэд,
— Тэгэлгүй яах вэ. Бид та хоёрын хурим дээр хэлэх ерөөлөө бэлтгээд очно гэж Дондогийн хэлсэнд баярлан Хөхдэй, Дэлгэрмаа нар баяр хөөр болж инээлдэв.
Зорчигч олны дунд хөгжилтэй залуусын инээдэм хөхрөлдөөн улам таатай.
— Эд чинь дөнгөж сая их сургууль төгссөн залуус байна. Томилолтоо аваад тал тал тийшээ явах гэж бие биеийгээ үдэж, хөгжөөн наргиан болж байгаа улс юм. Ийм эрдэмтэй номтой залуучууд манай орны өнцөг буланд соёл эрдмийн үрийг тарьж цацалгүй яах вэ. Мөн ч сайхан залуучууд байна даа гэж зарим нэг өвгөд эмгэд нь өнгөрсөн залуу зандан үеэ санан өөр хоорондоо ярилцана...
