Зохиолч: М. Горький
Ангилал: Шүлэг, найраглал Үлгэр, домог Оросын уран зохиол
Хэвлэлийн газар: МОНГОЛЫН ЗОХИОЛЧДЫН ЭВЛЭЛ
«Тэнгэрийн нартай үнсэлцсэн гэж
Тэнэгээр бардаж байгаа биш биз?
Явъя Охин! цаг боллоо!
Чамайг ганцхан хөөцөлдөх зав над алга!
Цаана нь бас, би, мянгыг ална.
Цагийг нөхцөөж болохгүй байна.
Үхэл би өтөллөө, ажил гэдэг их
Үзтэл чи дэндэж байна шүү!» гэхэд
Өнөө л үгээ давтаж, хүүхэн хэлэх нь.
— «Амраг энэ маань намайг тэврэхэд
Алтан дэлхий, тэнгэр ч үгүй юм шиг.
Айхавтар хүч, биеийг минь гүйцэд эзлээд
Ариун туяа, сэтгэл дүүрэн болдог,
Хувь заяанаас ч айхаа больдог.
Бурхан, чөтгөрөөс ч сүрдэхээ байдаг!
Багачууд баярлавал, багтааж чаддаггүй
Бахтай дурлал, сэтгэл дүүргэдэг» гэв.
Үүнийг сонсоод, дуугүй бодолд дарагдаж
Үхэл гайхан зогссоноо
Үнэн дурлалын энэ дууг
Үзтэл зогсоох чадалгүйгээ
Аргагүй мэдэж гэнэ ээ!..
