Томилин эмсийн тухай үргэлж үхээнц маягтай ярьдаг болов. Заримдаа хэрүүл үүсгэнэ. Нэг өдөр Катин зохиолч, үзэсгэлэн гоо гэдэг бол үнэн юм гэж улайран зүтгэсэнд шар толгойт багш үнэн юмны нүүр царайг яг мэддэг юм шиг хүний ерийн дуугаар

— Тийм биш, үзэсгэлэн гоо гэдэг бол чухам худал хуурмаг зүйл. Үзэсгэлэн гоо гэдэг бол хайр энэрэл мэтийн олон зүйлийн адил хүмүүс сэтгэлээ тайтгаруулахын үүднээс санаанаас зохиосон зүйл мөн... гэхэд нь

— Байгаль яах вэ? Байгалийн үзэсгэлэн гоог яах вэ? Геккелийг аваад үз л дээ гэж зохиолч ялгуусан чанга хашхирахад нь Томилин тоомсоргүй

— Байгаль бол зэмдэг бие, элдэв муухай юмны замбараагүй цуглуулга мөн гэжээ.

— Цэцэг байна? гэж зохиолч бууж өгөхгүй зүтгэхэд

— Англи, Франц, Голландад хүний тарьсан сарнай, алтан зул цэцэг шиг цэцэг байгальд байдаггүй гэв.

Хүмүүс улам ууртай, эгдүүтэй маргаж, Томилины үгийг эс зөвшөөрөгчдийн дуу өндөр болох тутам Томилин улам зөрж, улам үхээнц дуугаар ярьж байв. Эцэст нь

— Адгуусаи амьтан адгуусандаа ойртох адил бид эм хүнд ойртож буй одоо үед үзэсгэлэн гоо гэдэг бидэнд юунаас ч илүү чухал болжээ. Энэ талаар гоо сайхны харилцаа бол ичгүүрээс, ямаа, туулайтай адил байхгүй юм сан гэсэн хүний хүслээс үүджээ, гэлээ.