Хууч яриа хүмүүсийн дунд түгээмэл тархсан боловч түүнийг аман зохиолын нэг төрөл болохын нь хувьд тусгайлан анхаарч судалсан нь сүүл үед хамаарна. 19-р зууны үеэс хууч яриаг сурвалжлан тэмдэглэж хэвлүүлсээр ирсэн бөгөөд аман зохиол судлалд бие даасан төрөл зүйл болохынх нь хувьд онцлон анхаарсан нь Зөвлөлтийн эрдэмтэд энэ талаар судалгааны олон өгүүлэл бичиж эхэлсэн 1930 хэдэн оны үед хамаарна. Судлагчид жирийн дурсамж, аман зохиолын бие даасан төрөл гэсэн хоёр чиглэлээр маргах нь цөөнгүй байсан бөгөөд хууч ярианы талаар нэлээд өгүүлэл нийтлэгдсэн боловч тусгайлан судалсан ном гараагүй байлаа.

Харин зөвлөлтийн эрдэмтэн И. Э. Ярневский 1969 онд «Устный рассказ как жанр фольклора» гэдэг ганц сэдэвт зохиол бичсэн нь судалгааны тусгай номын хувьд бараг анхдагч бүтээл юм.

Монгол аман зохиол судлалын хувьд энэ төрөл зүйлд судлагчдын анхаарлыг хандуулах зорилгоор академич Ц. Дамдинсүрэн «Аман өгүүллэг» гэсэн оршилтойгоор сурвалжлан тэмдэглэсэн хоёр зүйлээ «Аман зохиол судлал» цуврал бичгийн 1969 оны дугаарт нийтлүүлсэн ба 1974 онд Хэл зохиолын хүрээлэнгээс эрхлэн хийлгэсэн эрдэм шинжилгээний бага хуралд илтгэл тавьсан нь мөн цуврал бичгийн 1975 оны дугаарт хэвлэгджээ.