Даваан дээр бууж тамхи татаж морио жаахан амраах юм уу гэж бодтол морьтой хүн давааны цаанаас гараад ирлээ. “Манай тэндхийн хүн байх даа. Хэн юм бол” гэж ажиглаад “Сайн байна уу?” гэлээ би. Өөдөөс минь яг л хадны цуурай шиг “Сайн байна уу?” гэлээ. Түүний дуу яг л минийх шиг байх юм. Миний дотор жаахан сэрсхийгээд явчихлаа. “Кхэм” гээд би ханиалаа. Намайг яг л элэглээд тэр хүн “Кхэм” гэж байна. Би ташуураа далайлаа, тэр бас ташуураа далайлаа. “Чи хэн бэ?” гэсэнд тэр бас “Чи хэн бэ?” гэж байна. Тэгээд харсан чинь би өөрөө тэнд зогсож байна. Морь нь миний бор морь байна. Даваан дээр том толь зоочихсон юм шиг миний бие морь бүхлээрээ түүнд харагдаж байна. “Одоо яах билээ?” гэж би бодлоо. “Би эндүүрч байна уу?” гээд нүдээ арчлаа. Өнөөх чинь нүдээ арчиж байна. Би малгайгаа засаад өмссөн чинь тэр бас малгайгаа засаж байна. Миний дүрс харагдаж байгаа юм болохоор аргагүй намайг яавал тэр тэгж байх юм. Толинд би биеэ харж байгаагаас өөргүй. Намайг дуугарахад тэр яг тэгж дуугарах юм. Энэ ч хэрэг биш боллоо гэж би мэдлээ “Хаая” гээл хашхиртал тэр бас “Хаая” гэж хашхирав. Би бараг ухаан алдчихжээ. Нэг мэдсэн буцаад давхиж явна. Улиастай голын хөвөөнд ирээд л сая ухаан орлоо. Хөлс гарчихсан, зүрх цохилсон байна. Тэгээд шөнөдөө давхиж ирлээ”...