Зохиолч: Бено Зупанчич
Орчуулагч: Э. Одмаа Боржигин Батмөнхийн Энэбиш
Ангилал: Ангилалгүй
Хэвлэлийн газар: Улсын хэвлэлийн газар
Одоо бол би зөвхөн л зарлага. Хүмүүс намайг хуурамч дүр гаргаж өрөвдөхийг сонсоход аягүй санагдана. Тэд намайг архи уудаг хэмээн зэмлэхийн оронд, тэр ч зайлуул, тахир дутуу юм даа! гэнэ.
Бас тэгээд «гажигтай юм» гэж бодно. Хэрэв би ямар нэг бүтэлгүй юм үйлдвэл тэд бүр ч их өрөвдөж, «хөөрхий, үйлтэй ч амьтан бол» гэнэ.
Намайг түрүүчийн наргианы үед шил хагалж яйчихад «тэр юугаараа төлөх вэ дээ» гэлцсэн юм. Тэд намайг цөм өрөвдөнө. Харин надад бол өрөвдүүлэх хэрэггүй. Би Люциягаар ч энэрүүлье гэхгүй гэж бодоод түүн рүү ахин харав.
Тэгэхэд ширээн дээгүүр тонгойн утсаар ярьж байгаа түүний палаажны ухлаадасны цаанаас уян пулхгар мөөмний нь хэсэг цагааран цухуйж харагдав. Би түүнд мэдэгдэхгүйн тул нүдээ халхалсхийгээд мөөмийг нь шунаглан ажихад хамаг бие жигтэй оргив. Өөдгүй хөгшин төгцөг Пезир Люциягийн толгойг эргүүлэх вий хэмээн бодохоос зэвүү минь хүрч байв. Бүсгүйчүүдэд итгэх ч бас хэцүү.
Хүний дотор орж, санааг нь мэддэг болоосой! Түр ч гэсэн ороод мэддэг бол аятай юу. Тэгвэл би хэрхэхээ андахгүй... гэхчлэн бодов.
