Би түүнтэй Одессын боомтод дайралдсан юм. Сайхан ногтон сахалтай дорно зүгийнхний царайтай тэр чийрэг зузаан эр миний анхаарлыг гурав хоног тувт татаж байв. Тэр хүн дандаа л эргийн далангийн боржин чулуун дээр бүхэл бүтэн цаг зогсож, таягийнхаа толгойг зууж, бүйлс шиг хар нүдээрээ боомтын булингартай ус руу ширтэн байх юм. Өдөртөө миний дэргэдүүр арван хэдэн удаа хэнэггүй алхан өнгөрнө. Энэ хэн гэдэг хүн бэ?.. Би үргэлж түүнийг ажиглах болов.
Тэгэхээс тэгэх гэсэн юм шиг тэр хүн дандаа надтай дайралддаг болохоор би сүүлдээ, түүний дөрвөлжин хээтэй дэгжин саарал костюм, хөшүүн алхаа, гөлийсөн уйтгарт харцыг нь холоос хараад л таньдаг болжээ...
