Өтлөх насанд гэрсэг болдог юм байна. Уг нь би энэ цэцэрлэгийн дуртай модныхоо ёроолд унтаж явсан хүн л дээ... гэж өвгөн өөрийгөө зөвтгөөд том нүдээ буулгасанд, духны нь өтгөн үрчилгээ шингэрч байлаа.
Өмнө нь байсан тойгийн чинээ жижиг цагаан чулууг авч хажуу тийш нүүлгэн:
— Хэсэг самуурснаа «аяганы чинээ өрөөнд суух гэж энэ газар дээр тавин жилийг барсангүй билээ, би. Энэ хэдэн модыг арчлах гэж аяганы чинээ өрөөнд тавин жилийг барсан билээ, би». Эцэст нь миний дотор ингэж ордог байна шүү. Залуудаа зөв эхэлсэн үйлээ үзээд хөгшин толгой зөв ухаарч билээ...
