Зохиолч: М. Горький
Орчуулагч: С. Бадраа
Ангилал: Оросын уран зохиол
Хэвлэлийн газар: Улсын хэвлэлийн газар
Цонхны сиймгэр хөшгийг нэвтлэн тусах нарны зөөлөн туяа тасалгааны дотор хаврын ариун урин дулааныг түгээж байв. Цонх хэдий нээлттэй боловч сиймгэр хөшиг хийгээд цонхон дээр тавьсан цэцгийн навчис үл хөдлөх ажгуу. Самгины Клим ийм нам гүм байдлыг бараг мартсан тул эхийн ярих үгийг чагнаж суухад аргагүй ондоо сонсогдож байжээ. Вера Петровна
— Миний хүү ёстой эр болжээ. Нүд чинь хүртэл хар болсон байна гэж дахин дахин өгүүлж байв.
Эхийгээ уулзаад ингэж баярлана гэж Клим бодоогүй явжээ. Клим хар багаас эхийн хуурай хөндийвтөр байдалд дасаад тэр хуурай хөндийвтөр байдалд нь тааруулан эхийгээ онц хайхардаггүй байв. Гэтэл одоо огт ондоо байдлаар харилцах хэрэгтэй болжээ...
