Хартай, зөнч, мэргэн байх явдал бол эзэмшвэл зохих чанар ажээ. Гэвч сүүл сүүлдээ жинхэнэ мөнгө олдог нь хэн болж байна даа, зууч нар юм уу даа гэж эргэцүүлэн бодоод огт тийм биш юм. Тэд нарын зарим нь ч муугүй л ажиллаж байна. Гэхдээ тэд нар өлсөглөн сэргэмгүй загасыг шуналтайгаар ширтэн харсаар нөмөр талаас нь дайран ордог цахлай буюу салхич шувуун сүрэгтэй адил байна гэж ойлгожээ.

Тэдний ард хязгааргүй их муу санаатай, туйлын зальтай, үйлдвэр баялгийн эзэн үнэт цаас бий болгож байгаа том хөрөнгөтнүүд, төмөр замын зураг төслийг зохиож барьсан, уурхайг нээсэн худалдааны газар асар том фабрикуудыг бий болгосон хүмүүс байдаг ажээ. Тэд биржийн газар худалдаа наймааны ажилдаа зууч нарыг болон тэдний төлөөний хүмүүсийг ашиглаж чадна. Гэхдээ худалдан өгч авалцах ажил дашрамын зүйл болж байсан бөгөөд үндсэн гол зүйл бол уурхай, төмөр зам, ургац, гурилын тээрэм зэрэг байсан. Бэлэн мөнгө түргэн оруулах зорилготой шууд худалдаж авч өгөлцөх зүйлээс бусад нь бүгд мөрийтэй тоглоом байсан бөгөөд тийм ажил эрхэлсэн хүмүүс бол тоглоомны эзэд төдийгөөс хэтрэхгүй амьтад байна. Фрэнк өөрөө тийм тоглоомчдын төлөөлөгч төдий боловч яг тэр үедээ тийм урам нь хугарсангүй харин хэн болохоо мэдэхэд хялбар болсон ажээ.

Вотерманы компанид ажиллаж байсан үеийнх шигээ Фрэнк өөрийн мэргэжил нэгтэй ах нараа заримыг нь хулчигар заримыг нь тэнэг, ухаантай, болхи гэх мэтээр дотроо ангилж дугаарлах дуртай хэвээр авай. Тэд бол цөм л төлөөний хүн, бусдын гарын зэвсэг, мөрийтэй тоглогчид хэмээх өөдгүй улс байсан ажээ. Жинхэнэ эр хүн бол хэзээ ч бусдын төлөөний хүн, гар хөлийн үзүүр болж өөрийн болон бусдын эрх ашгийн үүднээс мөрийтэй тоглоом хөөцөлдөгч байх ёсгүй. Жинхэнэ хүн бол санхүүч мөн бөгөөд бусдын гарын зэвсэг болох биш харин өөрийн багаж зэвсэг бий болгон хэрэглэж, бусдыг удирдаж байх ёстой.

Каупервуд арван ес, хорь, хорин нэгэн настай байхдаа энэ бүгдийг бүрэн ухаарсан боловч санааны зоргоор хийх нас бие нь хараахан гүйцээгүй байжээ. Гэхдээ тийм өдөр ирнэ гэдэгт Фрэнк хатуу итгэж байлаа.