Зохиолч: Кэнзабуро Оэ
Орчуулагч: Д. Лхамжав
Ангилал: японы уран зохиол
Хэвлэлийн газар: Улсын хэвлэлийн газар
Тосгоны оршин суугчдыг дууддаг түймрийн хонхны дуу цуурайтав. Сургуулийн хашаагаар нэг хүүхэд цугларч хаалгаар нь томчуул ч орж байв. Аагим халуунд нэгэнт тэсэхгүй болж, айж түгшсэн ба цус алдсандаа би хуурай шороон дээр суув.
— Ах аа, та босооч! Бидэнтэй эзэн хаан болж тоглооч дээ хэмээн дүү хашхирав. Толгойгоо өндийлгөн нулимс дүүрсэн нүдээрээ харвал бунхан галд автаж, галдан шатаагч курсийн оюутнууд яг галзуурсан мэт цээжин биеэ нүцгэлж, хар утаа савсуулах бамбараараа даллан өнөөх ахлагч гэдсээ хүү татна гэж андгайлсан нарийн хайрга асгамал талбай дээр бүжиглэх нь сүүмэлзэн үзэгдэнэ.
«Дайн дуусжээ. Би хожимдлоо. Одоо өнгөр өө, оройтжээ».
Нүд минь дахин сөлийж юу ч үзэхээ байлаа. Нүд сохлом хурц гэрэл. Нар түймэр хоёрын халуун илч. Би бүх биеэ атийж, үхэж буй амьтны адил өвдөг рүүгээ толгойгоо унжуулаад зөвхөн зун, зовлон хоёрыг л мэдэрч, хамаг биеийн хөлс дааварлав. Би өөрийгөө эцгийнхээ ялзран шингэж буй цогцост хоргодсон өт хорхой хэмээн ухаарав...
