— Чи ер юу мэдэж байгаа юм? Маргаашаас алаан хядаан болж магадгүй байна шүү... гээд буруу харж эв хавгүй хэвтэв. Самгин ч лаагаа үлээгээд зэрэгцэн хэвтэхдээ, хэрэв эхнэрийгээ дахин үг ярих аваас олон зүйлийн гашуун үнэнийг түүнд хэлэхээр зэхээд байжээ.

Харанхуй тасалгааны адрыг ширтэн хэвтэхэд ямар нэг утаа шиг хар юм эргэлдэн байх шиг санагдах ажгуу. Нэлээн болсон хойно эхнэр нь
— Чи яагаад надад уурлаад байдаг болсны учрыг мэдэхгүй юм. Тэр хувьсгалыг чинь би ямар хийж байгаа биш дээ... гэж аяархан өгүүлжээ.
Үүнээс арай ондоо үг хэлэх болов уу гэж Самгин бодож байжээ. Гэтэл ийм дэмий үг ярихад нь хариу хэлэх үг ч олдсонгүй, толгой дээгүүрээ хөнжлөө нөмрөөд мөн буруу харж хэвтэхдээ, “Эхнэрээ загнаад ч яах юм бил ээ дээ. Балай юм. Ондоо хэн нэгнийг юм уу, ер өөрийгөө л загнавал таарна” гэж боджээ.
Гэвч Самгин өөрийгөө өрөвдөнө. Элдэв дэмий юм бодогдоно. Варварыг үзвэл уйлж байгаа бололтой, нус нулимсаа татах тул нойр эс хүргэх ажгуу. “Энэ лав надад хорсон гомдож байгаа биз. Бодвол би ч удахгүй өөртөө хорсон гомдох болно». Ингэж бодохоос Самгин өөрийгөө бүр ч ихээр өрөвдөж байжээ.