Маргааш нь хорин гурван хүн хамтралаас гаръя гэж өргөдөл өглөө. Хамтралд сүүлд орсон, хурал цуглаан дээр төлөвхөн дуугүй байдаг бөгөөд тоо бүртгэгчтэй дандаа хэрэлдэж, ажилд тун дургүй гардаг тиймэрхүү дунд зэргийн чадалтай тариачин голдуухан гарчээ. «Эднийг хамтралчин гэх үү дээ? Өөх ч биш булчирхай ч биш хоёрын хооронд улс» гэж Нагульновын хэлдэг хүн л гарчээ. Засгаас хишиг хүртэхгүй больчих бол уу гэж айхдаа хамтралчин болсон юм уу, бүр нэгдүгээр сард эхэлсэн нийтийн хүчирхэг урсгалд энгийн нэг татагдан хамтралд орсон бөгөөд чухамдаа гэвэл хамтралын бригадад дараа болж явдаг тийм нэг нь хамтралаас гарчээ.

Давыдов тэдний өргөдлийг хүлээн аваад, сайн бод, жаахан азна гэж ятгаж үзсэн боловч хамтралаас гарна гэж зүтгэх тул эцсийг нь яавал яг гэж бодоод:

— За нөхөд, гарвал гар л даа. Харин буцаад оръё гэж гуйгаад ирэхийн цагт бид авах уу, байх уу гэж бодох л болно гэхэд,

— Буцаж оръё гэж гуйх гайгүй биз дээ. Хамтралтай хамтралгүй дахин шинээр аж төрж болох л байх. Урьд ч гэсэн бид хамтралгүйгээр болоод л байсан, өлсөж үхээгүй л юм. Эд хөрөнгөндөө эзэн болоод газрыг яаж хагалах, тариа яаж тарихыг гаднын хүнээр заалгалгүй, өөр бусдаас горьдолгүй явсан, тийм биз дээ. Тэгэхлээр одоо ч гэсэн хамтралгүй аж төрөхөд нэг их гутаад гуниад байх юу байх вэ! гэж өчигдөрхөн хамтралчин байсан Иван Батальщиков мушгимал улаан сахал дороо инээмсэглэн бусдынхаа өмнө ярьсанд

— Бид ч гэсэн та нартай та наргүй бас болно оо. Уйлж унжиж бачимдах ч үгүй. Тэр лаваар мөн! Илүү ачаа, хөсгийн дараа гэсэн юм гэж Давыдов бас зөрөв...