Сэртэв гуай үдийн завсарлагаагаар дээд давхраас уруудан гялтгар шаахайныхаа ул, боржин чулуун шат хоёрын аль алиныг нь элэгдчихээс болгоомжилсон бололтой өвдгөөрөө нахис нахис, өлмийгөөрөө намс намс гишгэсээр бууж явав. Араас нь шилбэ нь гялалзсан шилэн оймстой, төмөр өсгийтэй туфли тажигнуулан гүйцэж ирсэн залуу бүсгүйг дайрчих нь уу гэсэн байдалтай сүрхий гэгч хүрлийж хараад саяхан санхүүгийн хэлтэст орсон Саран бүсгүй болохыг таниад нүд нь зөөлөрч, царай нь цэлмэж, мэндлэн гар барилцахад Сэртэв гуай Сарангийн сэрүүн бөгөөд нарийн сарвууг хоёр гарынхаа зөөлөн бүлээн алганд хавчуулан хэсэг бариад...
