— Тэр эдлэн газар чинь одоо хаана байна вэ?

— Одоо байхгүй болчихсоон... Бүр шал өөр хүний газар болсон. Түмэн аюул гайд огт танигдахгүй, бүр харийн болчихсон.

— Тэр газрыг чинь харийн цэргүүд булаагаад авчихсан юм уу?

Үрчгэр буурал Кайдуна баахан дуугүй байснаа үгээ тод хэлэхийг хичээн аньсага, уруулаа хөдөлгөөд:

— Тэд тэр газрыг өөрсдөө эзэмших гэж, та нарт өгөх гэж аваагүй юм. Харин Грингод өгөх гэж биднээс булааж авсан юм. Тийм учраас биднийг тэнгэрээс бөмбөгдсөн юм... гэж ярив.

Энэ явдал болох үед онгоц алга болсон юм... Хүүхдүүд минь уг явдал болохоос урьдхан тэр газар явж байсан юм. Одоо тэр газар очоод харахад хатсан өргөст бутнаас өөр юу ч байхгүй. Би тэр үед тохиолдсон бүх явдлыг саяхан болсон юм шиг санадаг юм. Грингогийн онгоц нисээд тээрэм, гүүр, амьд сэргэг байсан Найкег хоромхон зуурт хөнөөчихсөнийг санаж байна. Баячууд бидний цусыг, халуун цусыг минь сорох гэсэн юм. Уугуул нутаг гэдэг чинь ард түмэндээ цус нь байхгүй юу. Төрөлх нутаг гэдэг чинь тэжээж тэтгэдэг ухаант эх, үрээ мэндэлмэгц асарч өсгөн амьдрал жаргал заяадаг ээлт залуу бүсгүй л гэсэн үг.

— Таны газрыг тэд яах гэж авсан юм бэ?

— Грингочууд биднийг үржил шимгүй газарт хоосруулах гэж. Тэд биднийг үржил шимгүй газарт байлган захирч эзэгнэх гэдэг юм.