Өгүүлэх нь, эндээс маш хол, баруун зүгийн тасархай зэлүүд газар бага Пайнь голын эхээр эдүгээ Палетт Ранчийн гацаа буй газар нэгэн эм бор баавгай байжээ. Тэр бол цурав зулзагынхаа хойноос сэтгэл санаагаа, тавьсан нэгэн энгийн баавгай бүлгээ. Түүний туйлын хүсэл болбоос амьтан, түүнийг хүүхэд шуухдын хамт амар жимэр суулгаасай гэж хүснэ.

Тэр баавгай, хүүхдээ Грейбул голын зүг дагуулан аваачиж, гүзээлзгэнийг таниулан, тэр жимсийг хэрхэн эрэхийг заасугай хэмээн завдсан нь цав хэмээх долоон сард ажээ. Баавгай, түүний зулзага дэлхий дээр хамгийн том бөгөөд цовоо сэргэлэн зулзага хэмээн санана, түүний төрөл баавгайд ер хоёроос илүү зулзага гарах нь ховорхон атал, тэр баавгай аяар зургаан бамбарууштай бүлгээ. Тэр сэгсгэр бичил бамбаруушууд зуны сайханд жаргаж, зүйл бүрийн амттан юм бахдан идэж цагийг цэнгэлээр өнгөрөөнө.

Эх, замд тохиолдсон хожуул, хавтгай чулуу бүгдийг урвуулан хөдөлгөхөд бамбарууш, гахайн торойн адил чулуун дор чихцэлдэн шургаж нуун хоргодсон хорхой шоргоолжийг долоон иднэм бөгөөд ээжийн тамир тэнхээ тасарч тэр их том чулууг тэдний дээр осолдон алдуужин хэмээн ер санахгүй бүлгээ. Чухмыг өгүүлбээс, баавгайн тэр их том хөл, өтгөн сахлаг шар үсэн доорх тэр чийрэг мөрийг нэгэнт үзвээс тийм санаа төрөх ёсон хаана байх аж...