Голын эргийн бургасан дор элсэн дээр нэг охин сууж усны толионд өөрийн дүрийг ширтэнэ. Охины дээрх модны мөчрөөс шар навч анир чимээгүй унаж эргэн тойрны элс ч навчаар бүрхэгджээ. Бас өвдөг дээр нь зөндөө навч хэвтэнэ. Нэг гартаа навч эргүүлж нөгөө гартаа урт мөчир барьж сууна. Өндөр тарган энэ охин хөдөө маягаар гоёжээ. Түүний дугуй царайнд их юм бодсон шинж илэрхий бөгөөд ус руу ширтэж байлаа. Нүдэнд нь гуниг дүүрэн бололтой.
Эрэг дагуу бэлчиж навч эргүүлэн яваа саяхан хяргуулсан хоньд тун доожоогүй харагдана. Голын цаана байгаа моднууд намрын улаан шар өнгө авч тэсийн хонгорцог цус шиг улаарна. Нартай дулаахан, чимээ аниргүй, уйтгартай өдөр байлаа.
Охины ард мөчир шажигнахад гандсан нүүрэндээ шаравтар сахалтай, уранхай хувцастай хөл нүцгэн өндөр залуу гарч ирлээ.
Охин түүн рүү хагас эргэж:
— Би энд чамайг зөндөө хүлээлээ шүү... гэж аяархан хэлэв...
