Дидерихийн ачаар багш нар хүүхдүүд өөрсдийн нь юу юу гэж хочилдог юу юу гэж муучилдгийг төдөлгүй мэдэж авчээ. Ингэж хов ярьж зогсохдоо хоолой нь үл мэдэг чичигнэн: «Өнөөдүүл одоо балрана даа» гэж бодохдоо айдас нь хүрэх шиг ч болдог байв. Ер нь Дидерихэд хэн нэгний байр суурь нь ганхахад загатнасан газар нь маажих шиг аятайхан болоод ирдэг байв. Нөгөөтэйгүүр бас тийн бусдын үйлдсэн хэргийг цааш мэдээлэхэд өөрийн үйлдсэн хэрэг нь мартагдах шиг болно. Энэ хорон явууллагаа явуулж байх үедээ заримдаа «Би ч тэр амьтанд өшөөтэй биш, хийх ёстой үүрэгт ажлаа л хийж байна» гэж сэтгэлээ цагаатгадаг байлаа. Заримдаа ховлож загнуулсан нөхрийнхөө дэргэд очиж түүнийг бүр чин үнэнээсээ өрөвддөг байлаа...
