Аварга могойгоор баялаг заалгаж авсан Левонтий өвгөний хоёр хүүгийн амь зуулга засарчээ. Эцэг нь төдхөн нас барсан боловч хөвгүүд жилээс жилд улам аятайхан аж төрөх боллоо. Төвөгтэй гоё ганган биш ч гэсэн боломжийн жижигхэн байшин барьж авчээ. Саалийн үнээ, морь худалдан авч жилдээ гурван хонь төллүүлдэг боллоо. Насаа өтөлсөн хойно ч гэсэн ийм амьдрал үзэх гэж хэмээн хоёр хүүгийн эх баярлаж ханахгүй сууна.

Семеныч өвгөн л тэр айлыг харж хандаж явж ажлыг нь толгойлсон билээ. Конторынхон мэдэж алтны эрэлчид атаархахгүйгээр алт авахыг тэр өвгөн хоёр хүүд зааж өгчээ. Алт авах тийм ч амар биш тал тал тийшээ сайн харж байлгүй болохгүй. Алтны эрэлчид нууцгай ажиглаж худалдаачид элээ шиг эргээд, конторынхон нүд салгалгүй ширтэнэ. Аргыг нь олох хэцүү! Нас биед хүрээгүй хоёр хүүхэд ийм ажил хийж яаж чадах билээ! Семеныч өвгөн л хоёр хүүд энэ бүгдийг зааж зурж сургажээ.

Өвгөний хоёр хүү ийнхүү амь зуусаар эрийн цээнд хүрлээ. Гэвч нөгөө л хуучин газраа эргэцсээр байжээ. Алтны эрэлчид ч ийш тийшээ яваагүйг бодоход бага сага ч гэсэн олддог л хэрэг байлгүй. Хоёр хүү бүр ч овоо олзтой, алтнаасаа илүүчилж нөөцлөх болжээ.