Хоёр зуун жил зүүд шиг өнгөрөв. Орос нутгийн алс хязгаарт балчиг намаг, бут, бургасан дотор байдаг Петербург хот хязгааргүй нэр алдар, эрх дархтай байхыг санаархана.

Эзэн хаадын амь хорлох явдал болж цуст их цаазлалт ялалтын их баяраар солигдон ордны эргэлтүүд зүүд мэт хурдан болж өнгөрнө; сул дорой эмэгтэйчүүд бараг бурхан шиг эрх ямбатай болно; ард түмний хувь заяаг үнгэж нухчсан бүлээн хөнжил дотроос шийдвэрлэнэ; ханхар том биетэй, хар газар малтаж харалчсан гартай лундаг залуус ирж, эрх ямба хаан суудал, византийн баялгийг хуваалцах гэж хаан ширээ өөд зоригтой авирдаг байжээ.

Үлгэр домог шиг хүн үнэмшимгүй энэ үймээнийг айл хөршийн улсууд айн харж сууна. Орос хүмүүс, нийслэл хотынхоо ингэж солиорон зүүдлэхийг айн ширтэж гунихран сонсоно. Улс орон, Петербургийн хий үзэгдлийг цусаараа ундлавч, ер хантал нь ундалж чадахгүй байв.
Петербургт шөнө дундын сэрүүн татах хүртэл тээртлээ наргин цэнгэлдэнэ. Тэнд зундаа сэтгэл хөдөлгөсөн сайхан саруул шөнө болдог. Өвлийн цагт ногоон бүтээлэгтэй хөзрийн ширээ засцагааж алт сувд харшилдаж, хөгжим эгшиглэн хос хосоороо танц хийж цонхны цаана эргэлдээд, гуравласан морьд ам мэдэн давхиж цыган хүмүүс үймэлдэн үүрийн цагаан гэгээ татахад буудалцаан болж мөс мэт хүйтэн салхи хацар хайрч байхад цэргийн хөндлөн лимбэ янгинан ульж византийн маягаар сүр бадруулсан харцтай эзэн хааны өмнө цэргийн ёслол болдог. Энэ хот ингэж л байжээ...