Чжэн бид хоёр бүр багын найзууд. Харин одоо дөч хүрч байгаа бид ийм хоёр архичин, залхуу болчхоод байгаа юм. Урьд тосгондоо авьяастай хүмүүс гэж тооцогдож явлаа. Чжэн шүлэг бичдэг, залуу наснаасаа уран зураг сонирхдог. Ми Фэй шиг алдарт зураач болохыг мөрөөддөг сөн. Би бол Нанжин хотын их сургуульд суралцаж цзиньши зэрэг горилж шалгалт өгч явсан удаатай. Гэвч нэг шалгалт дээр гурав дахин унаж, хээл хахууль өгөхгүйгээр цааш ахихгүй гэдгийг сая ойлгож, цаг үеэ зэвүүцэн муучилж зүхээгүй ч гэлээ ертөнцийг тэрүүхэндээ баахан голж харин цзиньши зэрэг горилсон буурал үстэй хүмүүс нүдэнд олонтоо өртөх болсонд би хичээлд оролцох идэвх цогоо бүрмөсөн сааруулсан. Яг тэр үед эцэг маань талийгаач болж, би төрсөн нутаг Ханьчжоудаа эгэн ирж фуцзяны цай наймаалах ажил эрхлэн даруухан хамжлагат ноён болдог байна. Чжэн ч гэсэн тэр үед Ханьчжоуд буцан ирсэн гэж би дуулсан авч түүнтэй ер тааралдсангүй. Ажил хэрэг гэж түвэг удсан юмгүй атлаа уулзах зав гарсангүй. Гэтэл бид хоёр нэг л ресторанд хааяа хааяа ордог нь мэдэгдэв. Түдэлгүй сард хэд хэдэн удаа уулздаг болж шил дарс хуваан ууж уран зохиолын талаар хүүрнэдэг боллоо...