Зохиолч: Магда Сабо
Орчуулагч: Ц. Онон
Ангилал: Унгар уран зохиол
Хэвлэлийн газар: Улсын хэвлэлийн газар
Эмгэний орны тэндээс гал тогооны байр шууд харагдана. Гэгээ орсон хойно тэр өрөөний модон хээг харж болохоор ажээ. Гал зуухыг эмгэний нөхөр Шандор хурим хийснийхээ хойтон жил барьжээ. Эхлээд пийшингээ өрж, дараа нь гал тогооны саравчаа барихдаа тун энгийн хээ хуараар чимж, үүдгүй ч болов наад зах нь үзэмжтэй харагдаг гэсэн ажээ. Ямар ч байсан энэ жижигхэн, тохиромжтой гал тогооны байранд салхи дураар зугаалах тул ялаа л салхинд дургүй байлаа. Дотор талыг нь цэгээн цэнхрээр будсан энэ өрөөнд хоол төхөөрнө гэдэг жаргал ажээ.
Пирош тэдний хашаанд анх орж ирэхдээ «Тэр юү вэ? Жорлон уу?» гэж асуужээ. Шани ч улайж. Хэдийгээр тэд сахил санвааргүй боловч хашааныхаа дунд хүний харцыг эс баясгах, тэгэхдээ бүр үүд хаалга ч үгүй, хүнд хараалгах тийм юм барихааргүй улс. Эмгэн гараараа толгойгоо барина. Нас хөгшрөхөд яасан ч муу унтдаг юм бэ! Хүн залуу цагтаа дэрэн дээр толгойгоо тавиут нойрсож бөх унтана. Аа харин хөгширсөн цагт үнэндээ амархан нойрсох боловч шөнө санаандгүй сэрж, харанхуйг хараад хараад нойр хүрэхгүй болохоор юм бодож эхэлдэг. Олон арван жилийг ардаа хийсэн хүнийг байгаль дэлхий эргэцүүлэн бодож, ахин дурсаж байхаар заяажээ. Ютка ч гэсэн юм үглээд тэр битгий хэл нойрондоо ч ёолж байна. Гэнэт нэгэн юм шалан дээр битүү дуу гарган уналаа...
