Зохиолч: Владан Десница
Орчуулагч: Д. Гонгор
Ангилал: Гадаадын уран зохиол
Хэвлэлийн газар: Улсын хэвлэлийн газар
Зураач хүн хүний сэтгэлийн бүх л хэлбэр, сэтгэлгээний бүх аргыг нэвт шувт олж харан түүний сэтгэл нэвтрэн орогч (чухам үүгээрээ л зураач гэж нэрлэгдэх эрхтэй) байх ёстой гэсэн үзлээс Иван заримдаа ухран бүр шал эсрэг дүгнэлт хийдэг байлаа. Хэн нэгний санал бодлыг хуваалцаад урвуулан зөвшөөрөх эсвэл хоёр биесээ ойлгон өрөвдөх үе тохиолддог л байлаа. Гэвч хэзээ ч тэр өөрийн бодлоо бусдад илэрхийлэн ойлгуулж эс чадна. Учир нь тэр бусдын мэдлэгт өөрийгөө захируулдаг хүн юм. Заримдаа ямар нэг гүн ухааны сургаалтай танилцаад түүнийг сэтгэл өндөр хүлээн авах боловч бодсоноос нь бүр тэс өөр юм мөн л өмнөх бодлоосоо ухраах нь үгүй. Тийм үедээ тэр «Бүгд л аль нэг талаараа зөв юм» гэсэн дүгнэлт хийж түүнийгээ тун их амжилт мөн гэж тооцно. Хоёр эсрэг тэсрэг үнэн ямар ч үед бие биесээ үгүйсгэж үл чадах юм гэсэн санаа улам тодрох бөлгөө. Тийм үнэн гэгч харин ч бүр хүний зөнч сэтгэлийг баяжуулж янз бүрийн цэцэг жимсний адил нүд сэтгэлийг баясгана...
