Баруун этгээдэд өндөр ухаагийн өвөр зав сархиагаас бяцхан булаг урссан нь ногоон судал болж харагдана. Ус нь тунгалаг болоод шимтэй, дотор засах чадалтайн тулд Асгатын рашаан хэмээн алдаршжээ.
Түүний ус хөлдөө очоод газрын аяар тарж, голд хүрэлгүй замхардаг нь мянган хоньтой айлын хотны буурины чинээ газар зүлэг ногоорон үзэгдэнэ. Өвлийн цагт тэнд тэгш толигор мөс хөлдөж сурагч багачуудын эрхлэн наадах газар болдог ажээ.
Төрсөн нутгийн минь энэхэн хэсэг газрын мөсөн дээр өвгөн багш Жамбал хэдэн балчир багачуудын хамтаар өвлийн богинохон амралтын өдрийг өнгөрөөдөг нь манай хөвүүд, охидын идэр чийрэг махбодын боловсрол, суу билиг, алдар цуутай ямархан холбогдолтойг хэн яахин мэднэ.
Энэ булгийн болор тунгалаг мөсөн дээр манай улсын тэшүүрийн гурван алдартан өвлийн цэлмэг шөнийн гурван марал од шиг гялалзан тодорсныг бодвоос үүнийг чухамхан «билгийн булаг» гэж нэрлүүштэй.
