Зохиолч, утга зохиолын судлагч Ш. Гаадамба 1924 онд Булган аймгийн Могод сумын нутагт төржээ.
1937 онд Авзагын хүрээний дэргэдэх тэнхим, дараа нь Булган аймгийн төвийн 7 жилийн дунд сургууль дүүргэн Багшийн сургуульд орж бага ангийн багш болжээ.
Говь Хангайд багшилж байсаар байгаад 1949 онд МУИС-н хэл уран зохиолын ангид орж 1952 онд төгсжээ.
Уран зохиолыг 1947 оноос оролдох болж «Элбэг дээл», «Багын явдал», «Намрын нахиа», «Хөдөө талын баясгалан» зэрэг уран зохиолын ном туурвисан.
1952 оноос МУИС-д багш, тэнхимийн эрхлэгч 1970-1973 онд мэргэжлийн зохиолч, 1978-1991 онд Сурган хүмүүжүүлэх хүрээлэнд эрдэм шинжилгээний ажилтан, арга зүйч, 1991 оноос Монголын үндэсний чөлөөт зохиолчдын холбооны тэргүүнээр ажиллаж байв.
1958 онд Монголын нууц товчоо бол XIII-зууны Монголын уран зохиолын дурсгалт бичиг мөн сэдвээр хэл бичгийн ухааны дэд эрдэмтэн, 1992 онд Монголын нууц товчооны худам монгол бичгийн сийрүүлэг эх тайлбар бүтээлээрээ шинжлэх ухааны докторын зэрэг хамгаалжээ.
Монголын нууц товчоог олон жил судалж «Нууц товчооны нууцаас», Нууц товчоог сэргээн сийрүүлэн тайлбар «Монголын нууц товчоо судлалын зарим асуудал» зэрэг бүтээлээрээ 1990 онд Монгол улсын төрийн шагнал хүртжээ. «Утга зохиолын онолын товч», «Монгол ардын аман зохиолын дээж бичиг» (Д. Цэрэнсодномын хамт), «Ардын аман зохиолын сурах бичиг» (Х. Сампилдэндэвийн хамт) зохиожээ.
Аристотелийн «Туурвил зүй», Г. Э. Лессингийн «Лаокоон», Жанни Родари «Чиполлинод учирсан явдал», Салтыков Щедрины «Үлгэр, өгүүллэгүүд», Иво-Андричийн «Дрина голын гүүр» зэрэг бүтээлүүдийг орчуулжээ. Тэр бээр Б. Ренчин, Ц. Дамдинсүрэн, Ш. Лувсаншарав нарын их мэргэдийг залгамжилж гарч ирсэн нэртэй сэтгэгч, эрдэмтэн, зохиолч, мэргэн гүүш байв.
