«Энэ багт чинь хамгийн анхан хадлан гэдгийг чинь би л эхэлсэн юм шүү дээ. Харин одоо овоо ч олон хүн хэд гурван тэрэг юм ширвээд байх болж...
Аав чинь хүүгээ иртэл энэ хэдэн малыг чинь уруудуулчихгүй юм сан гэж мөн ч их мэрийсэн шүү.
Хадлан өвс, хашаа саравч гээд явахаараа л болсон...» гэх мэтээр өвгөн ам хумхилгүй хууч хөөрч явжээ.
— За хүү минь ямар байна? Манай хадлан энэ дээ. Энэ зөөлөн хөндий, гарц сайтай газар шүү! Манай багийнхан Дэлтийн нуга, энэ хөндий хоёрт л овоордог юм даа гэж магтана. Хүү нь өтгөн хөмсгөө дарсхийж, бодол бодон жимийгээд алтны эрэлчин шиг газар ширтэн ийш тийш хэрэн явна. Өвгөн энэ хадлангаа магтан, чихэр горьдсон хүүхэд мэт, хүүгээсээ сайн үг горьдон дагалдав...
