Цэвэр бичгийн багш байсан генералын толгойд гэнэт нэг урамтай бодол цэлсхийн орж ирэхэд:
— Аяа, эрхэм минь! Бид нэгэн тариачин эр эрж олбол ямар вэ? гэмээн баяртай өгүүлэв.
— Байз яана гэнэ ээ? Тариачин эр гэнэ ээ?
— За тийм дээ. Жирийн л тариачин эр. Ердийн ямар л тариачин эр байдаг билээ дээ. Тэр чинь л бидэнд зөөлөн талх өгөх сөн дөө. Бас ятуу, загас ч бариад өгөх сөн дөө.
— Хм! Тариачин эр! Байхгүй юмыг бид хаанаас олох юм бэ?
— Яагаад байхгүй байх вэ? Тэр чинь хаа ч бий. Харин эрж олох л хэрэгтэй байна. Ажлаас залхуураад тариачин эр хаа нэгтээ нуугдсан л байгаа болов уу гэжээ.
