Эзнийхээ магтаалыг ойлгосон ч юм уу, эсвэл аяндаа нохойн уг чанараасаа болсон юм уу, тэр цагаас хойш энэ хоточ нохой ёстой л нохойчилсон байна. Өрөөсөн нүдээрээ унтаж нөгөө нүдээрээ хашаа руу хэн авирч байна вэ? гэдгийг харж сэргийлж байлаа. Давхиж ядарвал хэвтэнэ. Гэвч гинжээ аанай л хангинуулж байх нь би энд байна шүү гэх мэт! Түүнийг тэжээхээ мартчихвал тэр нохой харин ч бүр баяртай: Хэрэв өдөр бүр хоточ нохойг тэжээгээд байвал ямар сайн байх вэ! Нэг долоо хоногийн дотор хоточ нохой биш болно. Түүнийг торлогоор гэрийн зарц нар балбаж тавина. Гэтэл тэр нохой үүнд ч бас ашигтай сэрэмжийн зүйл байна гэж үзнэ. Учир нь гэвэл хэрвээ эзэн нохойгоо эс зодвол нохой эзнээ мартана гэж мэдээрэй!
— Бидний хоточ нохдод хатуухан хандах хэрэгтэй, гэж тэр нохой шүүмжлэн бодохдоо: Ажлын төлөө зод! Ажлын төлөө биш ч бай, зод! — цаашид сургамж болно. Тэгвэл бид жинхэнэ хоточ нохой болно.
