Байдаг чадлаараа чармайж баргар нэгэн уулын хяр дээр гараад бас нэг хавцлыг огтолж дараах уул өөд мацаж явтал хүн дуугаралцах шиг болов. Түүнээс айн цочиж агшин зуур зогтусан чагнавал казах үг бололтой, бүр ч гайхаж, айхын ихээр айж, цочихын ихээр цочиж, дэмий гайхахдаа буугаа мөрнөөс авч өвөр дээрээ тавиад шар харганын бутыг түшин суухад «Сэгс цагаан богдод дээрэмчид үүрлэж байдаг юм. Шөнийн цагт хадны хонгилд хонх дамар дуугардаг, нэгэн оргодол лам бий» гэх зэргээр тэр жил Ноён богд суманд хүмүүсийн ярилцахыг сонссон маань гэнэт санагдаж сэтгэл зэвүүцэн цээж давчидна. Аюултай байдалд учирсан энэхэн минутад аврах ганцхан сайн нөхөр гэвэл арван хоёр калибрын буу байлаа. Түүнээс өөр өмөг түшиг болмоор юу ч байсангүй. Буугаа барьсаар...
