Ингэж явсаар нэг мэдсэн ойн захад гарсан байв. Ийм хол явсандаа Жанна сэтгэл зовж зогсов. Хүмүүс юу гэж бодох бил ээ? гэж санаад Жанна «Буцъя!» гэв.

Хүүхний бэлхүүснээс залуу, гараа авмагц хоёулаа эргэж зогстол бие биеийнхээ амьсгалыг мэдэхүйц ойртон өөд өөдөөсөө харан зогсож хоёр оюун санаа нийлж байгаа юм шиг тогтвортой, хурц, нэвтлэм харцаар бие биеэ ширтэв. Нэг нэгнийхээ нүдний харцанд далд, гүн нуугдсан нууц, нэвтэрч оршгүй ариун нандин санааг олж үзэх гэж харилцан эрж, бие биеэ үггүй, шургуу асуултаар нэвт харваж байлаа. Бид хоёр нэг нэгэндээ чухам ямар хүмүүс болох вэ? Хамтын амьдрал маань яаж зохиогдох бол? Гэрлэлт гэж нэрлэгддэг бүх насны эвдэршгүй нөхөрлөлдөө бид хоёр ямар баяр, бахдал, уй гашууныг үзэх бол? гэж бодоцгоохдоо, аль аль нь нөгөөгөө анх удаа үзэж байгаа юм шиг л байлаа.

Жюльен хоёр гараараа Жаннын мөрнөөс гэнэт барин авч уруулд нь наалдан адтай, тачаалтай үнссэнийг хүүхэн анх удаа үзжээ. Тэр үнсэлт хүүхний уураг тархи, зүрх судсанд нэвтлэн орж, бас цогцост нь гайхалтай хачин, урьд ер үзээгүй мэдрэлийн сэрэлт төрүүлсэнд өөрийн эрхгүй Жюльенийг хоёр гараараа түлхэж, өөрөө гэдрэг унах шахав...