Энэ явдал зүүн тийшээ харсан манай мухар гудамжинд болсон билээ.
Хойд үзүүрийн урагшаа харсан хашаа сахалт Самдан гуайнх. Баруун хамар нь манайх. Оюутнуудын онгорхой хашаа ч гэнэ. Мухрынх нь марзан Сүрэн гэдэг жолоочийнх. Зуумхай нохойтой. Тэдний урд булангийн хойшоо харсан нь Даш гуайнх. Зүггүй жаалтай. Урд үзүүрийн хойшоо. харсан нь Бүтэд гуайнх. Энэ бүдүүн авгайг «нарийн» Бүтэд гэнэ. Ёжилсон хоч гэж бодож байна уу? Биш, мөнгөндөө «харамч» гэсэн өөр утгатай үг.
Гол дундуураа гулгууртай. Хэн санаачилсныг бүү мэд аяндаа л бий болсон гулгуур даа. Тэнд бид үе үе «тэшдэг» боллоо. Жолооч Сүрэн тэрэгтэйгээ тэшээд манай хашааны хаалгыг нэгмөсөн «онгорхой» болгож өгсөн. Сахалт Самдан ахлагч мань савхин гутлаараа тэшээд өрөөсөн шагайндаа «мэсгүй засал» хийчихсэн. Гэвч энэ бүхэн гайгүй. Хамгийн хөгжилтэй бөгөөд сургамжтайг одоо би ярих гэж байна...
