Зохиолч: Арон Тамаши
Орчуулагч: А. Чойжилжав
Ангилал: Унгар уран зохиол
Хэвлэлийн газар: Улсын хэвлэлийн газар
Бенке Кюлюгийн царай барайв.
— За явъя! гэж эзэн нохойгоо дуудав. Хоёулаа хөдлөв. Нохой баярласнаа илэрхийлэх гэх боловч тоох хүнгүй нь харамсам ажээ. Бенке юу ч хайхарсан шинжгүй явлаа. Тэртээ дээр хаврын хуйсганасан тэнгэрт ёозгүй нэгэн юм харж, царай барайлган, толгой даран, гэртээ шалавхан харихаар яарсан эзнээ л Чутак нохой гагцхүү анхааралтай ширтэн харсаар явлаа. Хар даа, зүүн хөл нь юутай хүчтэй доголно вэ! Үнэндээ эзэн ялимгүй доголж явдаг хүн. Харин одоо зүүн хөл нь алхам бүрдээ мижилзэж байна.
Өнөөдөр Бенке Кюлю онцгой их доголж явлаа.
Нохойноос нь өөр хэн ч хараагүй авч Бенке өвчтэй хөлөө урьд урьдаас улам илүү хөндүүрлэнэ. Ганцхан тэр хөл нь л Бенкег одоо болтол цэрэг дайнд мордуулалгүй ачийг үзүүлсэн тухайд өгүүлэх юун. Аглаг энэ ууланд, хүн амьтангүй газар яваагаа тэр бүр мартаж орхиод яасан ч цэрэгт тэнцэхгүй хүн болохоо харуулахаар зүүн хөлөө улам хүчтэй доголж явлаа. Гэвч биеэ тэгж зовоолгүй доголдгоороо л доголж явбал барав даа. Дайн дажин бүрмөсөн дуусаагүй, төмөр шувууд тулалдааны жагсаалын эгнээгээрээ ниссээр гэж үү?..
