Өвгөн Тэрбиш давхийн сэрэв. Юунаас цочив оо! Юу ч сочоосонгүй, гагцхүү зүрх сэтгэл нь түүнийг дуудан сэрээжээ. Зүрх сэтгэл харуул манаанд гардаг гэдэг үнэн байна. Тэгээд зүрх сэтгэл минь юуны учир намайг дуудан сэрээв ээ?
— Ээ тэнгэр минь!!! Чихэнд минь юу сонстоно вэ! Хэн хаана дуулж байна вэ! Юу билээ энэ чинь! Манай энд урлагийн бригад ирсэн бил үү? Тэгээд чи минь ирээ юү! Ашгүй нэг ирээ юү! Ингэж ирдэг байжээ. Хаш аяга минь учиргүй ч тисхийн дуугарсангүй шүү! Ээ аяга минь! Тэрбиш аягаа авч алган дотроо барин чагнав.
...Баруун уулын даваа нь
Бартаа ихтэй даваа даа хө
Баруун айлын Гавалмаа бүсгүй нь
Баахан зүрхний тольт уу даа хө...
