Зохиолч: М. Е. Салтыков-Щедрин
Орчуулагч: Ш. Гаадамба
Ангилал: Оросын уран зохиол
Хэвлэлийн газар: Тодорхойгүй
Тэгэхэд тариачин олон даяараа богд тэнгэрт залбиран өчрүүн:
— Аяа тэнгэр минь! Насан туршдаа ингэж тарчилсанд орвол хүүхэд шувуухадтайгаа хадан халилд унавал дээр байнам.
Өршөөлт тэнгэр өнчдийн уйлагнан гуйж мөргөхийг сонсон соёрхож, тэнэг газрын эзний харьяат нутаг дэвсгэрт харлиг тариачин алга болов. Тариачин хаашаа орчихсоныг хэн ч ажигласангүй. Гагцхүү хивгийн хуй салхи гэнэт дэгдээд агаарт харлиг тариачны эр маалинга өмднүүд хар үүл нүүх мэт хийсэн харагдаад алга болохыг хүмүүс харсан ажгуу.
Газрын эзэн тагт дээрээ гараад хамраар шиншлэн үзвэл түүний бүх эзэмшил газарт агаар цэв цэвэрхэн болчихсон байхыг үнэрлэн мэдрэв. Үүнд сэтгэл ханамжтай болсон нь мэдээж хэрэг. Эзэн: За одоо ч энэ муу цав цагаан улбагар мантгар биеэ жаахан аргадъя гэж бодов...
